Zoeken

Gemeenten hebben een archeologische zorgplicht en initiatiefnemers (opdrachtgevers) van projecten waarbij de bodem wordt verstoord, zijn verplicht rekening te houden met eventueel aanwezige archeologische resten, indien een bestemmingsplan dat voorschrijft. De kosten van archeologisch onderzoek zijn in de regel voor rekening van de initiatiefnemer van de ontwikkeling. Er zijn diverse vormen van archeologisch onderzoek. Van inventariserend en waarderend vooronderzoek tot een opgraving. Op het land, maar ook op- en onder water.

Tot ongeveer 2000 werd archeologisch onderzoek voornamelijk uitgevoerd door de overheid (Rijksdienst en gemeentelijke diensten) en universiteiten met een opleiding archeologie. Marktwerking is rond het jaar 2000 als uitvloeisel van het Verdrag van Malta gemeengoed geworden in het Nederlandse archeologische bestel. Sindsdien dingen commerciële archeologische bedrijven mee in het verwerven van opdrachten voor archeologisch onderzoek.

Het archeologische bestel met archeologische marktpartijen en marktwerking, zoals we dat momenteel kennen, is eind jaren 1990 ontstaan. Er zijn meer dan 100 bedrijven en overheidsinstellingen actief binnen het archeologische werkveld. Deze variëren van eenpersoonsbedrijven (gespecialiseerde eenpitters) tot (enkele) bedrijven met enkele tientallen tot ruim honderd werknemers, en van sterk gespecialiseerde tot allround aanbieders van diensten en kennis.

Het proces van de Archeologische Monumentenzorg (AMZ) geeft de stappen weer waaruit een archeologische opdracht kan bestaan.Voor opdrachtgevers en inkopers van archeologische diensten is het van belang te weten dat een dergelijke opdracht uit meerdere onderzoeksstappen (deelopdrachten) kan bestaan. Niet alle onderzoeksstappen hoeven als opdracht bij één aanbieder worden neergelegd. Een archeologisch bureau- en booronderzoek kunnen als vooronderzoeken goed separaat worden aanbesteed van gravend onderzoek (proefsleuven en opgraving). Bovendien hoeven niet altijd alle onderzoeksstappen doorlopen te worden.

Archeologisch onderzoek inkopen is voor veel aanbestedende diensten een bijzondere opdracht. U krijgt hierbij onder andere te maken met het archeologisch Programma van Eisen, de kosten die in de regel voor de initiatiefnemer (opdrachtgever) zijn, de contractvormen in de archeologische markt en de aanbestedingen van onder meer bureau- en booronderzoek, proefsleuven, opgraving en onderzoek in- en op water. Indien de kennis en ervaring binnnen uw organisatie ontbreekt kunt u bij een aanbesteding en de uitvoering van een archeologisch project een adviseur betrekken.

In de MVI-criteriatool worden criteria getoond aan de hand van 3 ambitieniveaus: basis, significant en ambitieus. U bepaalt zelf welk ambitieniveau u wilt toepassen. Het is ook mogelijk om een combinatie te maken van verschillende niveaus.  

De Maatschappelijk Verantwoord Inkopen (MVI-)criteria worden beheerd door het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. De MVI-criteria zijn gebaseerd op de Europese criteria (GPP). Jaarlijks vindt een actualisatieproces plaats waarbij de MVI-criteria worden beoordeeld en waar nodig aangepast.

U als gemeente (en uw zorgaanbieders) wil kunnen inspelen op veranderende omstandigheden en dus flexibel blijven. De zorg en ondersteuning die u levert is namelijk continu in beweging. Bijvoorbeeld: het aantal mensen dat een lichtere of zwaardere vorm van zorg nodig heeft verandert voortdurend. U kunt voor, tijdens en na de aanbesteding op diverse manieren flexibiliteit inbouwen.

Afgedankte defensiekleding recyclen, klaarmaken voor hergebruik en selecteren voor verbranding. Het ministerie van Defensie slaat daarvoor de handen ineen met sociale werkplaats Biga Groep. In 2015 verscheen er al een praktijkvoorbeeld over dit succes. En dat succes is sindsdien alleen maar toegenomen. ‘Kledingretour is geen kostenpost meer, maar levert winst op.’ (PIANOo, mei 2019)

De bescherming van het archeologisch erfgoed is Europees vastgelegd in het Verdrag van Malta. In dit Europees Verdrag inzake de bescherming van het archeologisch erfgoed hebben 20 Europese staten vastgelegd hoe ze omgaan met het Europees archeologisch erfgoed. Ook Nederland heeft ondertekend. Per 1 juli 2016 is de Erfgoedwet in werking getreden. De Erfgoedwet bundelt meerdere wetten en regelingen en maakt samen met de nieuwe Omgevingswet een integrale bescherming van het cultureel erfgoed mogelijk.