Over ketenverantwoordelijkheid & Internationale sociale voorwaarden
Ketenverantwoordelijkheid draagt bij aan het uitbannen van misstanden op gebied van mens, natuur en milieu in de inkoopketen. Iedere schakel in de productieketen neemt verantwoordelijkheid om misstanden als kinderarbeid, onmenselijke werkomstandigheden en ontbossing op te sporen en aan te pakken.
Ondersteuning
Wil je inzicht in risico’s in de waardeketen van een bepaald product? Of moet je voorwaarden formuleren in een aanbesteding om misstanden in de keten te voorkomen? Meld je dan aan voor de Ondersteuning ISV.
Het stellen van internationale sociale voorwaarden (ISV), waarbij due diligence (gepaste zorgvuldigheid) als voorwaarde wordt gesteld bij de uitvoering van een opdracht, kan daarbij helpen. Er zijn ook andere manieren om via het inkoopproces betere omstandigheden in productieketens te stimuleren.
Op deze pagina:
Waarom is ketenverantwoordelijkheid van belang?
Rechten van mens, natuur en milieu
Verantwoordelijkheden van overheid en bedrijven
Rol van de overheid - IMVO
Due diligence en de rol van bedrijven
Maatschappelijk verantwoord inkopen (MVOI)
Creëer juiste condities
Borging in organisatie
Waarom is ketenverantwoordelijkheid van belang?
Door globalisering besteden bedrijven steeds meer activiteiten uit om kosten te besparen. Vaak in landen waar respect voor mensenrechten, goede arbeidsomstandigheden of een milieuvriendelijke productie niet vanzelfsprekend zijn. Dit maakt productie- en toeleveringsketens steeds complexer en ondoorzichtig. Een product of dienst gaat daardoor langs vele schakels voor het bij de eindgebruiker belandt. In bepaalde (risico)sectoren waar de overheid producten en diensten inkoopt komt het voor dat in een of meerdere van deze schakels (bijvoorbeeld bij de grondstoffenwinning, assemblage of productie) de rechten van mensen, natuur en/of milieu geschonden worden. Maar ook in ons eigen land worden deze rechten niet altijd gerespecteerd.
Het is de (zorg)plicht van de overheid om de rechten van mens, natuur en milieu te beschermen en de plicht van bedrijven om die rechten te respecteren. Van bedrijven die in het buitenland opereren waar andere wetten en regels gelden, wordt verwacht dat zij Internationaal Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (IMVO). En dat zij hun verantwoordelijkheid nemen voor een verantwoorde totstandkoming van producten en diensten in hun toeleveringsketens.
Ketenverantwoordelijkheid nemen betekent dat alle betrokken partijen in een productieketen hun verantwoordelijkheid nemen voor goede omstandigheden voor mens, natuur en milieu. Ketenverantwoordelijkheid is onderdeel van maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) en maatschappelijk verantwoord inkopen (MVI).
Als overheidsinkoper kun je bedrijven waarvan je producten en/of diensten afneemt stimuleren om hun ketenverantwoordelijkheid te nemen door misstanden in hun toeleveringsketens op te sporen en aan te pakken. De internationale sociale voorwaarden of ISV, die ketenverantwoordelijkheid en due diligence als voorwaarde stellen bij de uitvoering van de opdracht, kunnen je daarbij helpen. Door als aanbestedende dienst de risico’s te kennen en bedrijven ernaar te vragen, neem je zelf je verantwoordelijkheid en stimuleer je bedrijven om hetzelfde te doen.
Voorbeeld
Het productieproces van ICT-hardware heeft zich de laatste decennia voor een groot deel naar lagelonenlanden verplaatst. Overwegend jonge vrouwen, vaak migranten, werken voor lage lonen in de speciale economische zones als China, India, Thailand en Mexico. De problemen die aan het licht komen zijn onder andere:
- Lage lonen, soms onder het wettelijke minimum.
- Lange werktijden met teveel en vaak onbetaalde overuren.
- Gezondheidsrisico's door het werken met giftige stoffen.
- Geen vakbondsvrijheid, waardoor werknemers niet voor hun rechten kunnen opkomen.
- Misbruik van kwetsbare groepen arbeiders, zoals jonge vrouwen, migranten, studenten, uitzendkrachten.
Dieper in de keten doen zich problemen voor bij de winning van grondstoffen. In een computer worden zeker 30 metalen verwerkt. Veel van deze metalen worden onder slechte arbeids- en milieuomstandigheden gedolven:
- Kinderarbeid
- Onveilige en ongezonde werkplek
- Geen leefbaar loon
- Bijdragen aan gewapende conflicten
- Geweld tegen vrouwen
- Milieuvervuiling
Veel ICT-producten eindigen als e-waste. Slechts 1/6 van het wereldwijd geproduceerde elektronisch afval op verantwoorde wijze hergebruikt of verwerkt. De omstandigheden waaronder e-waste wordt verwerkt zijn vooral in lagelonenlanden vaak zeer slecht en schadelijk voor de gezondheid en voor het milieu.
Eerlijke handel – fair trade
Door ketenverantwoordelijkheid te nemen als overheid of bedrijf draag je bij aan eerlijke handel. Het doel van fair trade is eerlijk handelen, zodat koffieboeren, cacaoboeren of bananenboeren in Latijns-Amerika, Afrika en Zuidoost-Azie een eerlijke prijs krijgen voor hun producten. Een prijs die in verhouding staat tot de werkelijke productiekosten in plaats van een prijs die wordt bepaald door de wereldmarkt. Maar het kan ook gaan om condities zoals realistische levertermijnen.
De World Fair Trade Organization heeft 10 principes opgesteld waaraan eerlijke handel moet voldoen. Verschillende fairtrade-certificatiesystemen zoals Fairtrade (Fairtrade International), Rainforest Alliance en Fair for Life (ECOCERT) voldoen aan deze principes. Via de Keurmerkenwijzer van MilieuCentraal is meer informatie te vinden over keurmerken per product en waar ze iets over zeggen. Meer informatie over het voorschrijven van keurmerken vindt u in het inkoopproces.
Eerlijke handel en inkoop is ook een manier voor overheden om hun beleidsdoelen voor de Sustainable Development Goals (SDGs) en/of fair trade te vertalen naar hun inkooppraktijk.
Rechten van mens natuur en milieu
Een beter begrip van de basisrechten van mensen, natuur en milieu en wat hierover is afgesproken, kan u helpen om misstanden op dit gebied in de praktijk te herkennen en om hierover in gesprek te gaan met uw leverancier.
Mensenrechten
Rechten van mensen, dieren, natuur en milieu zijn in de wet vastgelegd, internationaal en in landelijke wetgeving, waaronder de grondwet. De betekenis van de term 'mensenrechten' is eigenlijk heel simpel: iedereen heeft het recht om in vrijheid en waardigheid te leven, ongeacht nationaliteit, religie, taal of geslacht en met gelijke kansen. Mensenrechten zijn essentieel voor een samenleving waaraan iedereen kan deelnemen, waarin mensen zichzelf mogen zijn en hun talenten kunnen benutten. Schending van die mensenrechten is strafbaar. De mensenrechten zijn vastgelegd in:
- De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties bevat de basisrechten van de mensen.
- De Declaration on Fundamental Principles and Rights at Work van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) mensenrechten die over arbeid gaan.
- De Sustainable Development Goals (SDG’s) van de Verenigde Naties bevatten 17 duurzame ontwikkelingsdoelen, bedoeld om een einde te maken aan extreme armoede, ongelijkheid, onrecht en klimaatverandering.
Rechten van natuur en milieu
Beschermen en verbeteren van de leefomgeving is een plicht van de overheid, vastgelegd in grondwet en verankerd in verschillende internationale conventies en verdragen. Bij de oprichting van de Europese Unie in 1957 werd al aandacht besteed aan bescherming van het milieu. In de Europese Akte (1987) zijn de lidstaten overeengekomen dat de Europese Unie streeft naar: ‘het behoud, de bescherming en verbetering van de kwaliteit van het milieu, de bescherming van de gezondheid van de mens en een behoedzaam en rationeel gebruik van natuurlijke hulpbronnen’. De rechten voor natuur en milieu zijn vastgelegd in:
- Recente afspraken voor behoud en versterking van natuur en diersoorten staan in het Biodiversiteitsverdrag en de UN Biodiversity Conference (COP15) in Montreal.
- Binnen de Europese Unie zijn afspraken gemaakt over de uitwerking van wereldwijde verdragen, zoals de Europese Vogelrichtlijn, de Habitatrichtlijn en de Bossenstrategie.
- In Nederland zijn de rechten van de natuur en het milieu vastgelegd in artikel 21 van de Grondwet: ‘De zorg van de overheid is gericht op de bewoonbaarheid van het land en de bescherming en verbetering van het leefmilieu’.
- Algemeen uitgangspunt van het Nederlandse milieubeleid is het ´stand-still’-beginsel. Dit betekent dat wanneer de feitelijke bestaande omgevingskwaliteit beter is dan de kwaliteit die wordt voorgeschreven, de bestaande kwaliteit als norm geldt. Die mag dus niet verslechteren.
- De Wet natuurbescherming beschermt Nederlandse natuurgebieden en planten- en diersoorten. De wet moet ervoor zorgen dat de verschillende planten- en diersoorten in de natuur blijven bestaan. Ook kwetsbare soorten mogen niet verdwijnen.
- Natuurbeleid van de Rijksoverheid is erop gericht de Nederlandse natuur en haar diversiteit aan plant- en diersoorten (biodiversiteit) te behouden en versterken, zowel in steden, op het platteland en in de grote wateren. Schending van de rechten van natuur & milieu is strafbaar.
Gezonde en duurzame leefomgeving als mensenrecht
Zonder toegang tot schone lucht en water komt de basis van het menselijk leven in het gedrang. Mensenrechten, natuur en milieu zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en kunnen dus eigenlijk niet los gezien worden van elkaar. In 2021 stemde de VN-mensenrechtenraad voor een resolutie die het recht op een schone, gezonde, en duurzame leefomgeving erkent als een mensenrecht.
Voor meer achtergrond en informatie over relevante wet- en regelgeving zie de e-learning Ketenverantwoordelijkheid & ISV.
Verantwoordelijkheden van overheden en bedrijven
De UN Guiding Principles on Business & Human Rights (UNGP’s) van de Verenigde Naties stellen:
- Overheden hebben de taak (zorgplicht) om mensenrechten te beschermen.
- Bedrijven hebben de plicht om mensenrechten te respecteren.
- Burgers hebben het recht op herstel van schending van hun mensenrechten.
De OESO-richtlijnen voor Multinationale Ondernemingen zijn in 2011 opgesteld door de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Deze OESO-richtlijnen zijn concrete aanbevelingen voor internationaal maatschappelijk verantwoord ondernemen (IMVO), in lijn met de arbeidsnormen van de International Labour Organisation (ILO), de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens en de UNGP's.
Volgens de OESO-richtlijnen dragen bedrijven de (keten-)verantwoordelijkheid voor zowel mensenrechten en arbeidsrechten, maar ook voor het milieu, belastingen, consumentrechten en corruptie.
Rol van de overheid - IMVO
De overheid wil ervoor zorgen dat Nederlandse bedrijven die zakendoen in het buitenland, dit maatschappelijk verantwoord doen. Dat zij rekening houden met zaken op het gebied van mensenrechten, werkomstandigheden en milieu. Dat noemen we Internationaal Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (IMVO). Een belangrijk onderdeel van het IMVO-beleid van de overheid is het stellen van ‘due diligence’ voorwaarden aan bedrijven waar ze producten en/of diensten inkoopt.
Due diligence en de rol van bedrijven
Due diligence betekent letterlijk 'gepaste zorgvuldigheid' en wordt gezien als leidend principe voor bedrijven om hun ketenverantwoordelijkheid te kunnen nemen. Due diligence is de inspanning die van bedrijven wordt gevraagd om negatieve impact in hun ketens te voorkomen, te stoppen of te beperken.
Het is een proces waarbij bedrijven risico's voor mens, natuur en milieu in hun ketens in kaart brengen, deze risico's voorkomen, aanpakken of stoppen en hierover communiceren. Ook moeten bedrijven zorgen voor en/of meewerken aan herstelmaatregelen als dat nodig is. Dit is nu nog vrijwillig, maar er is wetgeving in de maak die due diligence toepassen verplicht stelt. Vanaf 5 januari 2023 zijn grote (beursgenoteerde) bedrijven al verplicht om over hun (I)MVO inspanningen te rapporteren.
Due diligence vraagt zowel een rol van de overheid als van bedrijven. De inkopende overheid heeft een voorbeeldrol en de verantwoordelijkheid om te toetsen of haar leverancier daadwerkelijk mensenrechten respecteert en milieuregels naleeft. Dit doet de overheid onder andere door:
- het goede voorbeeld te geven met maatschappelijk verantwoord opdrachtgeven en inkopen (MVOI), en
- door aan haar opdrachtnemers te vragen due diligence uit te voeren, bijvoorbeeld als contractbepaling Internationale Sociale Voorwaarden (ISV).
Bedrijven hebben de verantwoordelijkheid om due diligence uit te voeren zodat in de eigen toeleverantieketens mensen- en natuur- en milieurechten gerespecteerd worden.
De 6 stappen van due diligence:
- Geïntegreerd MVO beleid - Het bedrijf heeft een beschreven visie en (I)MVO bedrijfsbeleid, dat is vertaald naar concrete doelen en programma's. Procedures en acties zijn geïntegreerd in bedrijfsprocessen en monitoring- en auditprotocollen.
- Risico's analyseren - Het bedrijf heeft inzicht in de productieketen en de risico's op mens en milieu in de gehele productieketen in kaart gebracht. Inclusief oorzaken van de risico's en prioritering.
- Maatregelen nemen - Welke concrete maatregelen neemt het bedrijf om de risico's in de keten aan te pakken? (Voorkomen, verminderen, aanpakken of herstellen) Kan het bedrijf elders nog invloed uitoefenen.
- Maatregelen monitoren - Het bedrijf houdt bij wat het effect is van de maatregelen en hoe ze bijdragen aan verbetering. Zo niet, dan stuurt het bedrijf bij.
- Communicatie - Het bedrijf communiceert openbaar over de risico's en de aanpak daarvan. Ook wat nog niet zo goed gaat, wordt openlijk besproken.
- Herstelmaatregelen - Gaat er toch iets mis, zorgt het bedrijf voor herstelmaatregelen of werkt het hieraan samen met anderen.
Meer informatie
Handreiking Due Diligence
IMVO-wetgeving
Maatschappelijk Verantwoord Opdrachtgeven en Inkopen (MVOI)
Door bij inkoop maatschappelijk verantwoorde keuzes te maken snijdt het mes aan 2 kanten: jouw organisatie draagt bij aan een betere wereld en je beweegt marktpartijen om steeds meer duurzame en sociale producten en diensten te ontwikkelen en te leveren. Maatschappelijk Verantwoord Opdrachtgeven en Inkopen (MVOI) helpt je om invulling te geven aan beleids- en inkoopdoelen. In het Nationaal Plan Maatschappelijk Verantwoord Inkopen ‘Opdrachtgeven met Ambitie, Inkopen met Impact’ 2021-2025 staat welke stappen de overheid zet om meer maatschappelijke impact te realiseren met haar eigen koopkracht. Sturen op ketenverantwoordelijkheid, oa. door het toepassen van internationale voorwaarden (ISV) is onderdeel van MVOI.
Internationale sociale voorwaarden
Je kunt je koopkracht op diverse manieren inzetten om bedrijven te stimuleren om hun ketenverantwoordelijkheid te nemen. Een daarvan is de toepassing van de contractbepaling internationale sociale voorwaarden (ISV). De ISV schrijft voor dat opdrachtnemers due diligence moeten toepassen in hun toeleveringsketens, volgens de OESO-richtlijnen.
Er wordt van leveranciers gevraagd dat zij analyseren of er risico's zijn op schendingen van arbeidsnormen, mensenrechten en milieu in hun productieketen. Als die er zijn, moet de leverancier zich inspannen due diligence toe te passen om deze risico's te voorkomen of te verkleinen en actie ondernemen om schendingen aan te pakken. Kortom: met de ISV wilt de overheid bedrijven stimuleren om hun ketenverantwoordelijkheid te nemen.
De rijksoverheid past in aanbestedingen en contracten de ISV toe om de markt te stimuleren om goederen en diensten op maatschappelijk verantwoorde wijze te produceren en te verhandelen. Voor Rijksinkopers en opdrachtgevers is ketenverantwoordelijkheid bij Europees aanbesteden in onderstaande 8 risicocategorieën verplicht, door opname van ISV als contractbepaling. Dit is vastgelegd in de Uitvoeringsagenda ISV van het Rijk. Deze contractbepaling dient als ‘haakje’ voor gesprek met de opdrachtnemer over het voeren van actieve due diligence of ‘gepaste zorgvuldigheid’ in diens toeleveringsketen. Je mag deze ISV ook toepassen bij aanbestedingen onder de Europese drempelwaarde, mits proportioneel. De ISV zijn verplicht in de volgende categorieën:
- Bedrijfskleding
- Consumptieve dienstverlening: Catering en Grondstoffenmanagement en afvalzorg
- Energie
- Werkplekomgeving
- Laboratorium
- ICT-werkomgeving Rijk
- Datacenters
- Connectiviteit: Dataverbindingen en 4G en 5G mobiele dataverbindingen
Naast de ISV zijn er nog andere manieren om bedrijven te stimuleren om hun ketenverantwoordelijkheid te nemen, zoals het eisen van een leefbaar inkomen of het belonen van ketentransparantie bij de gunning. Hier leest u meer over onder Aan de slag.
Creëer de juiste condities & randvoorwaarden
Met dagelijkse keuzes en werkwijzen kun je, als opdrachtgever, de juiste condities creëren voor eerlijke handel of juist problemen creëren verder in de keten. Zo kun je: realistische levertijden afspreken, een eerlijke prijs vragen, producten met hoog risico vermijden, milieueisen stellen.
Borging in eigen organisatie
Ketenverantwoordelijkheid heeft meer succes als het thema geborgd is binnen de organisatie. Leg daarom verbinding met collega’s (duurzaamheidsadviseur/-coördinator, MVO-manager, categorie-/leverancier-/contractmanager) die structureel werken aan verduurzaming en verbetering van IMVO-omstandigheden in productieketens. Op die manier borg je jouw inspanning voor en tijdens de aanbesteding maar ook na de gunning.
Succesfactoren volgens publieke inkopers zijn:
- Borg ketenverantwoordelijkheid in eigen organisatie.
- Monitor de voortgang op basis van heldere afspraken.
- Zorg voor basiskennis van MVO, MVOI en ketenverantwoordelijkheid.
- Vier behaalde successen.